Jest to święto ruchome, przypadające w czwartek po niedzieli Najświętszej Trójcy. Tego dnia wierni Kościoła katolickiego w uroczystych procesjach z Najświętszym Sakramentem przechodzą ulicami miast oraz wsi w całej Polsce.
W czwartek, 8 czerwca, po Mszy Św. o godz. 9.15 z Kaplicy Świętego Antoniego wyruszyła procesja Eucharystyczna. Przeszliśmy ulicami Centralną, Żołędziową, Rubinową i Zachodnią na nasze boisko sportowe gdzie zakończyliśmy uroczystości.
Witaj, Boże utajony!
Mt 26, 17 -19; 26-29
Obchodząc dzisiejszą uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa, musimy sobie uświadomić, jak wspaniały, jak wielki, jak pełen miłości jest Bóg Ojciec, który posłał swojego Syna tutaj, do nas, by żył na tym świecie i przygotował nas do pojednania z Nim - po tym, jak więź między Bogiem a ludźmi została zerwana przez grzech pierworodny, jedynie Jezus Chrystus jako Syn Boży mógł to uczynić poprzez swoją ofiarę, poprzez mękę, śmierć i zmartwychwstanie. W czytanym przy tym ołtarzu fragmencie Ewangelii słyszeliśmy, że to był dzień Przaśników, czyli przygotowania do Paschy. Jezus pragnął ją spożyć ze swoimi apostołami. Wysłał ich, by ją przygotowali, a potem, parę godzin przed śmiercią, zrobił coś tak wielkiego, tak wspaniałego: ustanowił Eucharystię. (…) Gdyby nie to, co zdarzyło się w Wieczerniku, dzisiaj byśmy tu nie stali, nie obchodzilibyśmy tego wspaniałego święta. (…) Pójdziemy ulicami naszej miejscowości, by nieść do naszych domów Boże błogosławieństwo, prosić Jezusa Chrystusa, aby błogosławił naszym miejscom pracy, rodzinom, dzieciom, byśmy stawali się silnymi w wierze, bo tylko przez Eucharystię możemy się zbawić. Wiemy, że wielu ludzi odeszło dzisiaj od Kościoła, nie wierzy w Pana Boga. Idąc ulicami tej miejscowości, będziemy pokazywać naszą wiarę w Jezusa Chrystusa, w Eucharystię, by wszyscy uwierzyli Jemu, przekonali się, że jedynym, dobrym Bogiem jest Bóg Wszechmogący, nasz Ojciec, który jest w niebie, a który zesłał swojego Syna na nasze zbawienie.
ks. Gabriel Kamieński SDS
Kościół posłany do świata
Mk 8, 1-9
„Żal mi tego ludu…” – te słowa są zapowiedzią tego pokarmu, który dzisiaj przychodzimy czcić. Jest nim Chrystus, żywy i obecny pośród nas, utajony w tym małym kawałku chleba. To największy skarb Kościoła, to największy skarb dla każdego z nas! Skarb, który Chrystus zostawił Kościołowi. Dlatego dziś przychodzimy do Niego, stąd ta piękna sceneria, odświętny wystrój. Na tym ołtarzu znajdują się słowa: „Kościół posłany do świata”. Co to znaczy „Kościół”? To nie słowo abstrakcyjne, to nie instytucja, to nie jakiś algorytm, ale to ja i Ty! Każdy z nas tworzy Kościół, więc stając tu, przed Chrystusem Eucharystycznym, zadajmy sobie pytania: „W jaki sposób ja jestem posłany – jako Kościół – do świata?”, „Jak realizuję swoje powołanie do głoszenia Ewangelii?”. Ale zadajmy sobie także pytanie o naszą odpowiedzialność za przyszłość Kościoła. Często słyszy się narzekanie, a trzeba zadać sobie konkretne pytanie: „Co ja robię - jako Kościół - by zadbać o jego przyszłość w kontekście wiary nowego pokolenia, w kontekście troski wychowania dzieci i młodzieży?”. (…) „Kościół posłany do świata…”. Jaki będzie ten Kościół? Na to pytanie musi sobie odpowiedzieć każdy z nas.
ks. Adam Zgodzaj
Kościół żyje Eucharystią
Łk 24, 13-16; 28-35
Jesteśmy trochę podobni do tych uczniów, którzy zmierzali do Emaus – często smutni, zakłopotani, myślący tylko o swoich problemach, o zadaniach, jakie wyznacza nam życie każdego dnia… Często nie rozpoznajemy Tego, który kroczy z nami przez życie: Jezusa Zmartwychwstałego. Problemy, różne sytuacje nas przygnębiają, zamykają nasze oczy na bliskość Boga, na Jego miłość. Dzisiejsza uroczystość, głoszone słowo Boże ma nam pomóc odkryć bliskość Pana Jezusa w naszym życiu, Jego miłość do nas. Umieściliśmy na tym ołtarzu napis: „Kościół żyje Eucharystią”. Rzeczywiście tak jest: żyjemy dzięki Eucharystii, dzięki Jezusowi. Jego miłość jest życiodajna, dlatego chciejmy Mu dzisiaj za to podziękować, wyśpiewać tę wdzięczność, wyrazić ją naszą obecnością i obiecać, że będziemy się starać ciągle pogłębiać wiarę w Jego obecność w Eucharystii. Chciejmy tę wiarę wszczepiać w serca dzieci i młodzieży, by Eucharystia była sednem życia każdego z nas, każdej rodziny, całej parafii.
ks. Krystian Janko
Rodzina domowym Kościołem
J 17 1; 20-26
W tym roku liturgicznym rozważamy tajemnicę Kościoła. Kościół to nasz dom, wspólnota, miejsce dla każdego z nas. Przy tym ołtarzu wpatrujemy się w Świętą Rodzinę: Jezusa, Maryję, Józefa. Rodzina jest domowym Kościołem. Jakże często dzisiaj o tym zapominamy... Wiele rodzin w Boże Ciało udaje się na wypoczynek. To bardzo dobrze, ale czy uczestniczą tego dnia we Mszy Świętej, w procesji Bożego Ciała? Jeżeli Pan Bóg jest na pierwszym miejscu, to wszystko inne jest na właściwym miejscu. Jakże często wszystkie inne rzeczy są dla nas bardzo ważne, a Pan Bóg, Kościół jest na uboczu, jako dodatek… Dlatego chciejmy przy tym ołtarzu uświadomić sobie, że jesteśmy domowym Kościołem, że my wszyscy – nasze rodziny – tworzymy Kościół. Chciejmy dziś powierzyć Świętej Rodzinie nasze osobiste sprawy. Powierzajmy się Jezusowi Chrystusowi, który jest obecny wśród nas w Najświętszym Sakramencie; Maryi, która rozważała w swoim sercu wszystkie sprawy Boże; sprawiedliwemu, pracowitemu św. Józefowi, który poddawał się woli Bożej, stojąc w cieniu. Wpatrując się w Świętą Rodzinę, powierzając się Jej, umacniajmy w wierze, miłości, nadziei nasze rodziny, a wszystko inne będzie na właściwym miejscu.
ks. Damian Suszka
Dziękujemy grupom parafialnym, mieszkańcom ulic Bluszczowej, Rubinowej, Agatowej i Zachodniej, pracownikom Urzędu Gminy oraz wszystkim, którzy pomagali w przygotowaniu pięknych ołtarzy i trasy przejścia procesji Bożego Ciała. DUSZPASTERZE